Մի՛ լաց, տղա, որբ ու անտեր, փողոցներում մեծացած փոքրիկ, որ իմ երկրի դրոշի գույնով ինձ տրված անկախությունն ես:

ԱՐՑԱԽՆ աշխարհասփյուռ ողջ հայության հավաքական «Միտքն էր,Պատիվն էր ու Խիղճը»... և վե՛րջ:

Երբեք չեմ ընդունել էն գրառումները, երբ ամուսինն իր Ֆեյսբուքում շնորհավորել է իր կնոջը, ընկերուհուն, նշանածին ծննդյան օրվա կապակցությամբ, կամ գրել, թե ինչքան շատ է սիրում նրան (ու նմանատիպ այլ գրառումներ)։ Ես դա ոչ միայն չեմ ընդունել, այլև կարծել եմ, որ նմանատիպ գրառումների հետևում իրականությունը ոչ այնքան սիրառատ է։ Էդպես եմ կարծել` համոզված լինելով, որ եթե սերն իսկական է, մաքուր ու անաղարտ, անգին ու անմնացորդ, ուրեմն կարիք չկա դրա փայլով շլացնել էն մարդկանց աչքերը, ովքեր ընդամենը կարդալու են էդ երկու տողը, մի հատ սրտիկ դնեն, անցնեն առաջ ու 5 րոպե անց մոռանան գրառումն էլ, դրա հեղինակին էլ, էդ զույգի խնդիրներն էլ։ Կարող եք չհամաձայնվել, բայց ես համոզված եմ, որ նմանատիպ թվայնացված սիրո հետևում անառողջ հարաբերություններ են։ Իսկական սերը, եթե այն իրապես քոնն ես համարում, պետք է լուռ լինի, ապացուցվի գործով, քայլերով , կենցաղով, առաքինությամբ ու բարոյականությամբ։

Սա Ստեփանակերտի մանկությանս փողոցն է։ Լուսանկարել եմ, 2021թ, սեպտեմբերին։ Այնքան լավատես էի, որ հաշիվ չէի տալիս, որ այն իմ վերջին այցելությունն է…

Հայաստանի քննչական կոմիտեն (ՔԿ) սեպտեմբերի 18- ին հայտարարեց, թե հայաստանում վնասազերծվել է մի խումբ, որն իբրև թե հավաքագրել է մասնակիցներին և Երևանում իշխանությունը զավթելու նպատակով կազմակերպել նրանց նախապատրաստությունը Ռուսաստանում։

«Հայը պատմական հայրենիքը գերադասում է իրական հայրենիքից: Գերադասում է, քանզի պատմական հայրենիքը խնամք չի պահանջում: Այդ հայրենիքը տուրք չի պահանջում, քրտինք չի պահանջում, պաշտպանության կարիք չունի: Եվ այդ հայրենիքի հմայքն այն է, որ այնտեղ ապրելը պարտադիր չէ: Եվ հարյուրամյակներ շարունակ մենք մեր հայրենիքը մաս-մաս դարձնում ենք պատմական հայրենիք ու կապվում ենք հավաքական, չպարտավորեցնող, սրտագին սիրով»։

Ես ցույցի չեմ գնացել, որ գոռամ «Նիկոլ դավաճան» ու իմ գոռոցով իմ համաքաղաքացիներին համոզեմ, որ Նիկոլը դավաճան է, և այդ պատճառով իրենք պետք է միանան ցույցին: Դրա մեթոդը գոռալը չի:

Սովետի տարիներին մի արտահայտություն կար՝ ազատ-անկախ Հայաստան։ Իրականում՝ էդ արտահայտությունը Հայաստանի հետ կապ չուներ, մարդկանց մասին էին ասում, օրինակ, ասում էին՝ գործդ պրծար, ինչ ուզում ես՝ արա, ազատ-անկախ Հայաստան։ Դրա համար էլ ոչ ոք չէր պատժվում էդ բառերի համար, հանգիստ ասում էին։ Ազատ, անկախ Հայաստանն էն աստիճանի անհնարին թվացող բան էր, որ ոչ մեկի մտքով անգամ չէր անցնում, որ ինչ-որ մեկը կարող ա դա բառացի հասկանա։

Նրանք,ովքեր ոտնձգությունններ են կատարել Հայաստանի անկախության և ինքնիշխանության դեմ, պաթետիկ խոսքերով շնորհավորում, մաղթանքներ են հղում, այդ խոսքերի անկեղծությանն իրենք էլ չեն հավատում։ Հայաստանի պետական անկախությունը իշխող կլանների կողմից օգտագործվել և օգտագործվում է պետբյուջեն, երկրի հարստությունները թալանելու համար, ուստի բնակչության մի զգալի մասը Հայաստանի անկախությունն . է համարում մեր բոլոր դարդերի պատճառը։ Ցավալի փաստ է, որ Հայաստանը չունի քաղաքական, տնտեսական, ռազմական, տեղեկատվական անկախություն։

Սեպտեմբերի 22-29-ը Երևանում՝ Common Ground Books & Spirits-ում (Բաղրամյան 6) կցուցադրվեն երիտասարդ լուսանկարիչ, ռեժիսոր Վիգեն Անանյանի աշխատանքները՝ իրենց տրամադրությամբ և պատմությամբ հավերժացած պահեր աշխարհի տարբեր անկյուններից։